 |
| Ալբեր Քամյուն ու իր «Օտար» անունով կատուն (“Stranger”) |
 |
| Ժակ Դերիդան ու իր «Logos» կատուն |
 |
| Հարուկի Մուրակամին ու իր «Կաֆկա» կատուն |
 |
| Չերչիլն ու իր «Մարմելադը» |
 |
| Լուի Ֆերդինանդ Սելինն ու իր «Mea Culpa»ն |
 |
| Ֆ. Սագանն ու իր «Բրամս» կատուն |
 |
| Ժան Պոլ Սարտրն ու «Ոչինչը» (“Nothing”) |
 |
| Միշել Ֆուկոն ու իր «Խելահեղություն» կատուն (“Insanity”) |
Լավ պոստ էր: Սարտրը դեմք ա լրիվ:)
ReplyDeleteմերսիներ, իսկ ինձ ամենաշատը Մուրակամիի Կաֆկան էր հուզել:)
ReplyDeleteԿարծում եմ ամենալավը Չերչիլի «Մարմելադն» էր...առանց լրացուցիչ «խելոքությունների», պարզ ու քնքուշ...երևի իսկապես սիրում էր կատվին...
Delete