Գիյոմ Ապոլիներ | Guillaume Apollinaire

(1880-1918թ. Ֆրանսիա)

ՊՈԵՄ

Նա ներս է մտել:

Նստել է նա:

Նա չի նայում կարմրահեր բոցին:

Վառվում է լուցկին:

Մեկնել է նա:

Զոնա

(հատված)

Ամբոխի մեջ դու մեն-մենակ հիմա քայլում ես Փարիզում,

Ավտոբուսի խոլ նախիրներ քո կողքով են միշտ վազվզում:

Ահա սիրո անձկությունն է կոկորդը քո սեղմում այնպես,

որ էլ կարծես ոչ ոք չի սիրի քեզ:

Եթե հին-հին դարերի մեջ ապրեիր դու, կմտնեիր մի մենարան:

......

Մի պանդոկի պարտեզում ես՝ Պրագայի մերձակայքում:

Երջանիկ ես. քո սեղանի վրա մի վարդ բույր է խնկում:

Քո պատմվածքը կիսատ թողած՝ դու զննում ես

Վարդի սրտի մեջ քուն մտած մի նուրբ բզեզ:

սուրբ Վիտոսի վանքում ես դու: Սարսափահար՝ տեսնում ես քեզ նրա որմին գծագրված:

Դու մահվան չափ տխուր էիր, երբ քեզ այնտեղ գտար հանկարծ:

Կարծես լույսից խելագարված Ղազարոսն ես դու դեղնավուն:

Հրեական թաղի հսկա ժամացույցի սլաքներն են ետ պտտվում:

Դու էլ ահա կյանքիդ մեջ ես քաշվում կամաց:

Գրադչանի գինետան մեջ երեկոյան

Դու լսում ես մեղեդիները չեխական:

......

Ահավասիկ Ամստերդամ քաղաքում ես մի աղջկա հետ, որին դու

Գեղեցիկ ես կարծում, թեև տգեղ է նա.

Մի լեյդենցի ուսանողի հետ նա շուտով կամուսնանա:

Բազում վարձու սենյակներ կան: Ահա մեկն է քեզ հմայում:

Հիշում եմ ես՝ երեք օր եմ ապրել այնտեղ և երեք օր էլ՝ Գուդայում:

Փարիզում ես՝ մի քննիչի մոտ դատական:

Քեզ կալանքի տակ են առնում ոճիր գործած մարդու նման:

Դու, տակավին ճանաչած կյանք ու կեղծիք,

Ճամփորդել ես մերթ կսկծոտ, մերթ երջանիկ:

Տառապել ես սիրո ցավից, երբ քսան էր տարիքը քո և երեսուն:

Ես ապրեցի խենթի նման, ժամանակս տալով քամուն:

Էլ դու սիրտ չես անում նայել քո ձեռքերին: Լալ եմ ուզում ես ամեն օր

Քեզ, քո սիրած այն աղջկա և վախերիդ վրա բոլոր:

.....

Նա աղջիկն է Ջերսի կղզու ոստիկանի:

Նրա ձեռքերը, որ ես չեմ տեսել, կոշտ են ու ճաքճքած:

Օ, ինչպես եմ կարեկցում ես որովյանի սպիներին այդ աղջկա:

Ես բերան եմ ծռում հիմա մի աղքատիկ աղջնակի,

Որ ահավոր ծիծաղ ունի:

Մենակ ես դու: Օրը շուտով կլուսանա:

Կաթնավաճառն իր դույլերը կզնգացնի մայթի վրա:

Հեռանում է գիշերն, ինչպես մի խառնածին չքնաղ աղջիկ,

Որ Լեան է հեզաբարո կամ ֆերդինան է խաբուսիկ:

Եվ քո կյանքի պես կիզանուտ այս խմիչքը ըմպում ես դու:

Ըմպած կյանքդ ինչքան նման է բարկ օղու:

Դու քայլում ես դեպի Օտյոյ: Դու ուզում ես ոտքով գնալ այս գիշեր տուն:

Գվինեի և Օվկիանյան քո կուռքերի մեջ մտնել քուն:

Հիսուսներ են՝ այդ կուռքերը, թեև, իրոք, այլ տեսք ունեն և դավանանք:

Մութ հույսերին զիջող մեկ-մեկ հիսուսներ են բոլոր նրանք:

Մնաս բարով: Մնաս բարով:

Արև՝  կտրած պարանոցով: 

Ֆրանսերենից թարգմանեց ԱԲՐԱՀԱՄ ԱԼԻՔՅԱՆԸ

Տեսնել Գիյոմ Ապոլիներից այլ հրապարակումներ

«Բլուրներ» գիրքը