Էդուարդ Հարենց

(ծնվ. 1981թ.)

.

Կյանքն ապրում է ինձ իմ բոլոր 

մանրամասներով,
իսկ ես պտտվում եմ նրա շուրջը,
ինչպես գույնը` օտար վրձնի:
Կտավներս ծակ են
ինչպես ճապոնական մետաղադրամ,
որի միջով միշտ դեպի դուրս` հերթով
ինձնից փրկվում են բոլոր սերերս` հեռացող զրնգոցներով

իմ հրաշալիորեն կորստյան մասին...

Ու ծափահարություններս ավելի 

ծանր են կշռում ինձնից:
Ուստի ես հավաքել եմ դրանք

ափիս մեջ`
որպես ճմրթված թղթադրամներ,

և պահում եմ
վերջին`մահվան համար`

կարկատելու նրա դիմակները,

որոնք կծակվեն մի օր,

ինչպես կտավներն իմ,
ու ես դուրս կզրնգամ հավետ,
ու կյանքը կշարունակի ապրել ինձ`

իմ բոլոր մանրամասներով...

Նարցիսի ֆոտոսինթեզը` լակմուսի ֆոնին

Քնելուց առաջ

հրեշտակները

Նարեկացի են կարդում Աստծո համար:

Լեթարգիական արթնություն...

.
Մինչ ես մտածում եմ ծառս,
սերս պաս է պահում:
Բանաստեղծությանս մեջ թռչուններ են կանաչ...

Հրաչյա Սարիբեկյան

իսկ դու կուզենայի՞ր

Դոստոևսկու հետ մենա'կ լինեիր
դժոխքում...

.

Վան Գոգն ազատվեց իր ականջից,

որովհետև այն իրեն պետք չէր.

նա արդեն լսել էր Հանճարը:

Ալ-Մա’արրին իրականում տեսնում էր այնքան,

որ այլևս

աչքերն այնքան էլ կարևոր չէին:

Չարենցը գերեզման չունեցավ,

քանզի

նա դեռ չի´ էլ մեռել:

Ես մարդկանց ձախո´վ եմ բարևում,

որովհետև

աջով արդեն բարևել եմ Աստծուն… 

.

Այդ կարմիր օրը
Մուսայիս դեռ հեթանոս տատերը
Դռնփակ գաղտնի քվեարկությամբ
Որոշել էին,
Որ ինն ամիս անց
Բակունցյան միրհավների երգի ներքո
պիտի լույս տեսնի
Բանաստե´ղծը իրենց թոռան:
Եվ որովհետև աստվածավախ էին,
Ուստի որոշեցին`
Դրախտի ծառերից
Ոչ մի ֆիզիկոսի գլխին կաթուկ տված
Վերջին խնձորը-
Խնամքով թաքցնել մորս փեշի տակ…

Ութսունմեկի օգոստոսին-
Հայրս թթի օղի էր քաշում...

Տեսնել Էդուարդ Հարենցից այլ հրապարակումներ

Լեթարգիական արթնություն