Տիգրան Չերազ. Արտահերթ ալիք

Տիգրան Չերազ

1960-1983թթ. Հայաստան
Արտահերթ ալիք. որոնումը ինչպես գրպանահատի փնտրող ձեռք (բանաստեղծություններ)
<<Զանգակ-97>> հրատարակչություն

Երևան, 2003թ.

ՍԱ ԻՄ ՔԱՂԱՔՆ Է

Փափկասուն առավոտ` անլվա աչքերով,

խանութը բաց արև` գործից ուշացող շողերով,

խառնակիչ քամի, չփլախ ծառերի խռով գանգատ,

Խանկռած փողոցներ, կամարներից ծորացող հումոր,

խախուտ երդիկներ, երկնաքերների խրատող

արհամարհանք,

<<Ամենափրկիչ>> եկեղեցի` մանկությանս

զուլում  հետքերը ուսերին ծեծված,

փեշակի գինն իմացող ժողովուրդ,

կռիվների բազմակետ - անենթակա շարադրանք,

մատիս թել կապեմ, որ չմոռանամ`

տնարար աղջիկներ և կամակոր ադաթների

խունացած շարան...

Մի նախադասությամբ` սա իմ քաղաքն է,

ես ծերանում եմ այստեղ:

Եվ տես, ես էլ եմ սիրահարվել,

Ի՞նչ կա այստեղ զարմանալու, չհավատալու...

Ես և իմ սիրած մարդը տները  մաքրել

և հիմա նստած գարնանն ենք սպասում:

Գարուն, նազ չանես`

պառվի ուլերն էլ անցան,

վեր կաց ու արի,

արի մոտեցիր աչքերին մեր,

քջջիր հիշողությունները բոլոր,

ապտակիր մարմիններիս սոված...

Արի, երեքս միասին ծաղկեպսակ ենք դնելու

Եղեռնի արտասվող հուշարձանին:

Եվ եղեռն հնարողի հերն էլ անիծախ,

եթե շատ բորբոքվենք,

կգնանք հերոս մայրերի ճակատները համբուրելու...

Վեր կաց ու արի, հենց որ գաս`

գաղտնիքներ եմ պատմելու

(հիշո՞ւմ ես, ասել եմ)

վիզը ծուռ հողի մասին...

Հետո կպատմեմ, թե ինչպես,

մանկությանս ձեռքից բռնած,

ավազից Մասիսներ էի շինում

մեր բակում, մեր ավազով,

մեր Մասիսները`

սպիտակ, սպիտա~կ գագաթներով,

ցեմենտ` ձյան փոխարեն...

Արի, որ միասին

արհամարհանքով նայենք վշտի աչքերին,

թող վիշտը ամոթից գետինը մտնի -

Երբ գաս` ծխախոտ կվառենք

և շարունակությունը կմտածենք միասին...

Կանեփի առավոտ

Փախչում են ձեռքերս - կանեփի առավոտ,

ինչպես գրպանահատի փոխառած ոտք.

ջրհեղեղը չունի հանգստի աթոռ,

փախչում են աչքերս - շան թախիծ:

Գլխատառս` պոետ, կոշիկներս` վայրենի -

առավոտյան այտերիս նորից արցունքներ գտա,

իսկ դու ասում էիր` էլ չի կրկնվի.

փախչում են ոտքերս քաղաքից դուրս,

ինչպես պարանոց ծիածանի:

ԿԱՏԱԿԵՐԳՈՒԹՅՈՒՆ ՊՐՈԼՈԳՈՎ

1.

Երեկո -  ստինքների պես հուզիչ,

լուսինը` ձանձրույթից կռացած նահապետ,

փողոցներում ավտովթարից անշունչ պառկած ձմեռ,

շենքերի տանիքներին դոխբազ ծխնելույզների

և կոտրատվող գոլորշիներ` աղոտ դիմագծերով,

մի քիչ էլ, որ հայացքդ զբոսնի

ծառերի մազալու փաթիլներով շպարված...

2. 

Քո տաքուկ, փխրուն սենյակում`

պատից կախ դիմանկար աղջկա.

ծխախոտ վառիր,

մի քիչ հետո բառը կծնվի,

բառը կհուզի քեզ,

և թափված գրքերիդ արանքում

կփնտրես նամակներդ միամիտ,

և որպեսզի ձեռքդ տաքանա`

ծխախոտով կլոր-կլոր կայրես

խենթություններդ բոլոր

և տիեզերաբնակներին զարմացնելու,

նաև արտասվելու,

կաս-կարմիր կտրելու չափ

հռհռալու համար

կթողնես միայն...

այս էջը.

<<Թախտին նստած ազաբ աղջիկներ,

նաև փորձված, ամենագետ մայրիներ,

որոնք խրատի աքսիոմներ են հորինում

<<Խելացի ընտրություն>> թեմայով

և քաղքենիության դասեր են հանձնարարում

տարած-ետ բերած աղջիկներին:

Իսկ սե՞րը...

սերը թաց աչքերն է տրորում,

սերը չկա -

սերը մոլորվել է անվադողերի արանքում,

սերը հող է դարձել,

գրպանահատ պոետը

քարերի վրա է գլորում զառերը - 

թաց հողը մի քիչ հանգստանա,

Je vous aime

Adieau:

Տե'ս Տիգրան Չերազից այլ հրապարակումներ 

Տիգրան Չերազ. բանաստեղծություններ