Թվիթեր-բանաստեղծություն նախագիծ

2011թվականի մարտին Նյու Յորք Թայմզը   դիմեց չորս բանաստեղծի` Էլիզաբեթ Ալեքսանդրին, Ռոբերտ Փինսքիին, Քլաուդիա Րանքայնին և Բիլի Քոլինզին` մասնակցելու նոր ու փորձարարական նախագծում` <<Թվիթեր-բանաստեղծություն նախագիծ>>:

Կանոններն են` 140նիշից չանցնել, մեկ թվիթ/մեկ բանաստեղծություն: Այս սահմանափակումը թույլ է տալիս, որ բանաստեղծություններից յուրաքանչյուրը արտահայտի կարճ հաղորդակցության նոր արվեստը:

Բանաստեղծ, Յեյլի համալսարանի պրոֆեսոր Էլիզաբեթ Ալեքսանդրը  ժամանակ առ ժամանակ խոսում է <<Թվիթերի պոետիկայի>> մասին. 

TWITTER POETICS#7: Does writing in short, compressed form get us any closer to understanding what blocks and stops us from writing poems?

TWITTER POETICS#7: Poetry in the morning (first words), prose in the afternoon. explore in the a.m., declare in the p.m.

TWITTER POETICS#6: Tweets share info--so too some poems. But a poem’s information tends to morph, an unstable element passing hand to hand.

թվիթեր-բանաստեղծություններ 

Ալեքսանդրից`

“I worried the snow on your hair/would melt and you’d get sick,”/you told me, 20 years later./”How beautiful the snow was on your hair.”  

/<<Անհանգստացա մազերիդ նստած ձյան պատճառով,/ կհալվի ու կհիվանդանաս>>:-/ Ասացիր 20 տարի հետո:/ <<Ինչ սիրուն էր ձյունը մազերիդ>>:

Standing at my kitchen sink/and talking to myself,/like every other woman./You never really know/a woman's story 'til you ask her.

Խոհանոցում լվացարանի մոտ կանգնած/խոսում եմ ինքս ինձ հետ/ամեն մի սովորական կնոջ պես:/ Երբեք էլ չես իմանա կնոջ /պատմությունը, մինչև ինքը չասի: 

Քոլինզից`

I am a lake, my poem is an empty boat, and my life is the breeze that blows through the whole scene

Ես լիճ եմ, բանաստեղծությունս` դատարկ նավակ, իսկ կյանքս` թեթև քամի, որ փչում է ամբողջ բեմով մեկ:

The birds are in their trees, the toast is in the toaster and the poets are at their windows.

թռչուններն իրենց ծառերին են, բոված հացերը` թոստերի մեջ և  բանաստեղծներն` իրենց պատուհանների մոտ:

No wonder the moon in the window seems to have drifted out of a love poem that you used to know by heart.

Զարմանալի չէ, որ լուսինը պատուհանից թվում է, թե դուրս է քշվել սիրային բանաստեղծությունից, որը դու անգիր գիտեիր:

ի դեպ, շուտով լույս է տեսնելու Բիլի Քոլինզի  <<Մահվան գուշակություններ>> բանաստեղծությունների գիրքը: 

Փինսքիից`

The fifth-grade teacher and her followers—
Five classes, twenty-eight in each, all hers:
One-hundred-and-forty different characters.

Հինգերորդ դասարանի ուսուցչուհին ու նրան հետևողները

Հինգ դասարան, յուրաքանչյուրում` քսանութ հոգի, բոլորը միասին`

հարյուր քառասուն տարբեր նիշ:

Ճիշտն ասած, ես միայն էս երեքին եմ հետևում, Րանքայնին չհաջողվեց ինձ գտնել: