(ծնվ. 1928թ. Լյուքսեմբուրգ)
·
դիմում եմ քեզ
ասես գոյություն ունենաս
Իջիր քո խաչից
մեզ ցախ է պետք
տաքանալու համար
·
Ինձ վրա շպրտվածքարերից
ես կառուցեցի
իմ տան պատերը
·
Դու քաշել ես
իմ ողնածուծը
Եվ տեղը
սնդիկ լցրել
որ իմ մեջքին
քո ջերմությունը չափես
·
Ես ննջում եմ բառերի վրաԵրբ քամին է փչում
գրքերս դատարկվում են
·
Բառը մեզ կախում էուրիշների հիշողության մեջ
ինչպես չղջիկներ
·
Աներևույթ հովտումես զառանցում եմ քունը
որ հանդիպեմ երազներիս
նրանց հետ
աքսորից աքսոր եմ գնում
·
Քուն որը չի գալիս ոչ մի հովտիցև որ ոչ գնում ոչ մի տեղ
Քուն որ մեզ մեխում է
որպեսզի այդ մեխից
իր պատկերները կախի
·
Ես կուլ տվեցիհորս և մորս սիրտը
նրանց ռիթմը
երբեք չհամընկավ
իմի հետ
Նրանք սուսերի պես
ծակում անցնում են
իմ թոքերի, իմ ստամոքսի միջով
Ես ծանր եմ շնչում
նրանց երբեք չեմ մարսի
Ես կմեռնեի դյուրությամբ
եթե մահն
ինձ նայեր
նրանց չորս աչքերով
·
Իմանալով պատասխաններըես հարցեր եմ փնտրում
Ոչ մի բառ
չի սովորեցնում ապրել
·
Ռընե Կոլցին` ի հիշատակՄաշկս զգում է
խոնավ բակեր
լքված դաշտեր
Ես կռանում եմ
աշխարհի եզրին
դու ոչ մի տեղ չկաս
·
Քայլելառանց ոչինչ սպասելու
մինչև որ դառնաս ճանապարհ
·
Հավերժությունըժամանակի
մոռացված հայրենիքն է
·
Ամեն օր ես ուտում եմհորս և մորս
տաք հացի հետ
դուրս թքելով նրանց մազափնջերը
·
Իմ ծնունդը գոյություն չունիդա մի թիվ է
որ բացում է մորս որովայնը
ինչպես հրակայուն մի պահարան
իմ մահը գոյություն չունի
դա մի խաբկանք է
իմ մեջ հանգրվանում է
մի անտիկ քաղաք
իր լցված ջրհորներով
մի վստահեք դրան
·
ես ճեղքում եմ դաշտի որովայնըորպեսզի այնտեղ ցանեմ
Ես գլխատում եմ անասունին
որպեսզի ծարավս հագեցնեմ
Ես ապրում եմ արյան հետ
որ ձեռքերիս վրա է
Մահն ինձ կապում է
նմանների հետ
Ես պատկանում եմ մարդու
չարազդեցիկ ցեղին
·
Մահին հանդիմանհայրս հիշում է իր անցյալը-
նրա սիրտը բացվում է
ինչպես մի հին
ճռռացող պահարան
Հանկարծ
շնչահեղձ ենք լինում
փոշու թանձր
շերտի տակ
·
Ես քնում եմ իմ անկողնումև արթնանում
մի անորոշ տարածքում
Եվ այնտեղ մի հրեշտակ
բերում է ինձ իմ անունն
ու իմ ծերությունը
ֆրանսերենից թարգմանեց ԱԼԵՔՍԱՆԴՐ ԹՈՓՉՅԱՆԸ
No comments:
Post a Comment