ֆոտոշարք. լոգարանի դռնից ներս

Արշալույսին հազիվ էի աչքերս փակել և հանկարծ զգացի, որ կարծես պայթեց ծովի ալիքների շառաչը, խուճապ տիրեց ծառերին և անցավ իմ սրտի միջով: Եվ այդժամ ես մտա լոգասենյակ ու հայելու վրա գրեցի.<<Դելգադինա-Նիհարիկ, իմ սեր, ահա և սկսվեցին Ծննդյան տոների քամիները>>:

Իմ ամենաերջանիկ հիշողություններից մեկը հոգեկան շփոթիս մասին հիշողությունն է, որն զգացի մի անգամ, ահա այսպիսի մի առավոտ` դպրոցից դուրս գալիս: Ինչ էր պատահել ինձ: Ուսուցչուհին ցրված ասաց ինձ.<<Ախ, որդիս, ախր քամիներն են>>: Ութսուն տարի անց ես ունեցա այդ նույն զգացողությունը, երբ արթնացա Դելգադինայի անկողնում, և դարձյալ դեկտեմբերն էր, որ եկել էր ճիշտ իր ժամանակին, դեկտեմբերն էր` իր թափանցիկ, մաքուր երկնքով, ավազաբքերով և տների տանիքները քշող ու փողոցներում աշակերտուհիների կիսաշրջազգեստները բարձրացնող պտտահողմերով:
Գաբրիել Գարսիա Մարկես. Վերհիշելով իմ տխուր պոռնիկներին
Օդրի Հեփբյորն
Ջոան Քոլինզ
Մառլեն Դիտրիխ
Վուփի Գոլդբերգ
Ֆրիդա Կալոյի լոգարանը
Ջոն Լենոն, Յոկո Օնո
Պաբլո Պիկասո
Սալվադոր Դալի
Էռնեստ Հեմինգուեյ
Գաբրիել Գարսիա Մարկես
Իվ Առնոլդ
Չարլի Չապլին



2 comments:

  1. ինչպես միշտ, համով ու հումորով

    ReplyDelete
  2. Ներուդան պոեզիայի մասին ասում էր` պոետի գործը նեղ անձնական գործ է` արված բոլորի համար, հիմա բլոգն ա` ես անում եմ իմ համար, նայում են շատերը:)

    ReplyDelete