ճապոնական պոեզիա

VII - XVIII դարեր


Ճապոնական պոեզիա
ռուսերենից թարգմ. և կազմեց Այդին Մորիկյանը

<<Նաիրի>> հրատարակչություն

Երևան, 1993թ.  

ԲԱՍՅՈ

*

Մերկացած ճյուղին`

Միայնակ ագռավ:

Աշնան երեկո:

*

Թեքվել է ուռին և նիրհում է լուռ:

Ու թվում է ինձ, թե սոխակը այն`

Հոգին է նրա...

*

Հեռացող գարուն:

Թռչունների ողբ: Ձկների աչքեր`

Արցունքներով լի...

*

Օ, որքան շատ են նրանք դաշտերում`

Սակայն նրանցից և ամեն մեկը իր բույրը ունի:

Եվ դրանում է ծաղկի սխրանքը:

Հրաժեշտ տալով ընկերոջս

Հրաժեշտի խոսքեր ուզեցի գրել

Նրա հովհարին:

Ձեռքումս հանկարծ լուռ կոտրվեց այն:

*

Դու մի մտածիր քամահրանքով,

Թե որքան փոքր են բույսի սերմերը:

Չէ՞ որ այդ բույսը կարմիր պղպեղն է:

Գարնանը թեյ են հավաքում

Բոլոր թերթիկներն արդեն քաղվել են,

Ու ինչ իմանան հավաքողները,

Որ թփի համար նրանք նման են աշնան ցուրտ քամու:

ՌՅՈՔԱՆ

Կտակ

Ինձանից հետո 

Ինչ եմ թողնելու աշխարհի վրա:

Գարնանը` ծաղիկներ:

Ամառվա համար` երգը կկուի:

Աշնանը` կարմիր այս թխկիները:

ԻՍԻԿԱՎԱ ԹԱՔՈՒԲՈՔՈՒ

*

Հսկայական ծովի հանդեպ

Միայնակ եմ ես:

Ահա արդեն որերորդ անգամ,

Երբ արցունքներն են սեղմում կոկորդս,

Հեռանում եմ տնից:

*

Այնտեղ, ուր արցունք է ընկել,

Ավազահատիկներից

Մի խոնավ կույտ է գոյանում:

Որքան ես ծանրանում, դո'ւ,

Արցո'ւնք:

*

Զայրույթի պահին ես ուզում էի

Ծաղկամանը փշրել:

Ախ, փշրել միանգամից -

Իննսունինն էլ -

Ու մահանալ:

*

Չգիտեմ ինչու

Երազում էի

Ես գնացք նստել:

Բայց ահա` իջա

Եվ գնալու տեղ չունեմ այլևս:

*

Դատարկ մի տուն

Մտա

Եվ ծխեցի մի քիչ...

Այնպե՜ս էի ուզում

Մենակ մնալ:

*

Շոյվա՞ծ եմ գովքից.

Ո'չ, զայրացած եմ:

Որքան տխուր է,

Երբ քեզ դու գիտես

Առավել քան լավ:

*

Ես նոր սիրտ էի փնտրում ինձ համար:

Եվ ահա այսօր

Մեն ու  միայնակ թափառում էի

Խուլ փողոցներով...

Նրանց անուններն անգամ չգիտեմ

*

Ես ընկերոջս`

Որպես թշնամու, սասատիկ ատեցի,

Բայց երկար, երկար

Ձեռքն էի սեղմում

Բաժանման պահին:

*

Տարին վազում է տարվա ետևից:

Քեզանից հեռու,

Ամեն տարվա հետ

Ավելի ուժգին 

Ես սիրում եմ քեզ:

*

Կարող է այդպես տխուր եմ հիմա,

Քանի որ շուրջս

Վառ գույներ չկան:

Մեկին խնդրեցի,

Որպեսզի կարմիր ծաղիկներ գնի: 

*

Կատակով 

Մորս ուսերիս դրի:

Սակայն նա, ավաղ, թեթև էր այնքան,

Որ երեք քայլ էլ չկարողացա

Անարցունք անցնել:

ՄԱՍԱՈԿԱ ՍԻԿԻ

*

Օ, մեծն Բուդդա -

Նրա մի ուսի ձյունը հալվել էր

Այսօր առավոտ:

ՄԱՑՈՒՄՈՏՈ ԿՅՈՍՈ

*

Աչքն իր անկենդան

Դեպ ինձ է հառել ավազին ընկած

Սպանված ճայը:

ՆԱԿԱՄՈՒՐԱ ԹԻՅՈՁՅՈ

*

Հոգնած դուրս եկավ նավակի միջից:

Արևամուտ էր: Կնոջ ոտքերը, թվաց ինձ մի պահ,

Արևածագը կրկին ետ բերին:

*

Մարդիկ,

Ճնշվելով ջրվեժի ձայնից,

Հանդարտ լռում են:

ԻՍՍԱ

*

Այլևս մեր միջև օտարներ չկան:

Մենք եղբայրներ ենք մեկմեկու համար

Ծաղկած բալենու հովանու ներքո:

ՕՆԻՑՈՒՐԱ

*

Ու՞ր թափեմ հիմա

Այս թասի ջուրը...

Ամենուր ծղրիդներ են երգում...

Տեսնել Ճապոնական պոեզիայից այլ հղումներ

ճապոնական պոեզիա