*
գիշերը բոբիկ ոտքերով տրորեցի թարմ ձյունը
ու առավոտը բացվեց ծնկներիս
մատներս ճանաչեցին քեզ դեռ հեռվից
երևի գիտեին որ գալու ես
գիշերով լցված ցինիզմը անտանելի հազում էր
ու շարունակ փնտրում թաշկինակի չերևացող հետքերը
կմոտենայի քեզ եթե կեսօրին ձյուն գար
եթե անիմաստ մրսեիր
ու անօգնական ոռնոցս չհասներ քեզ
եթե սուրճ խմելիս օրը ծխեր քեզ հետ
ու դու նմանակեիր նրան
իմ անշաքար թեյը ոչ ոք չէր սիրում
վախենում եմ
անկրծկալ մենակությամբ շրջում եմ անկողնուց անկողին
տրորում եմ աչքերս
մի օր քեզ այլևս չեմ գտնի
փաթեթավորում եմ քեզ առավոտվա դիզայնով ամենաբարակ ցելոֆանի մեջ
տուն գնալիս կգցեմ
սովետի փլուզումից այն կողմ չօգտագործվող փոստարկղը
քեզ համար հեղափոխություն կանեմ
տները կմաքրեմ կդառնամ լավ աղջիկ
կնստեմ կահույքի ինձ հատկացված տեղում ու լայն կժպտամ
վախենում եմ
վերմակի տակ կծկված զգում եմ ռոքի դառնահամը շուրթերիդ
ու գիշերը ծանրանում է որովայնիս ցավի պես
կմոտենայի քեզ
եթե ձեռքդ դնեիր տիրոջ պես ու առավոտը իջներ աչքերիս
ամենաթարմ հաղորդագրության նման
որ սիրո պես կարճ է
ու բառերի շատությունը խանգարում է հաճախ
իսկ դու վաղուց գիտեիր աստղերի ճշգրիտ թիվը
կոշիկիս համարն ու մատիս չափսը
և նաև տեսել էիր գիշերվա հետքերը մարմնիս
ոտքերիս մերկությունը ձյան մեջ
ծնկներիս առավոտն ու ինձ
որ չտեսի պես կանգնել էի հեռվում ու չգիտեի
կողքինդ ես եմ թե չէ
և մտածում էի մոտենալ քեզ թե սպասել որ ձյուն գար
գիշերը բոբիկ ոտքերով տրորեցի թարմ ձյունը
ու առավոտը բացվեց ծնկներիս
մատներս ճանաչեցին քեզ դեռ հեռվից
երևի գիտեին որ գալու ես
գիշերով լցված ցինիզմը անտանելի հազում էր
ու շարունակ փնտրում թաշկինակի չերևացող հետքերը
կմոտենայի քեզ եթե կեսօրին ձյուն գար
եթե անիմաստ մրսեիր
ու անօգնական ոռնոցս չհասներ քեզ
եթե սուրճ խմելիս օրը ծխեր քեզ հետ
ու դու նմանակեիր նրան
իմ անշաքար թեյը ոչ ոք չէր սիրում
վախենում եմ
անկրծկալ մենակությամբ շրջում եմ անկողնուց անկողին
տրորում եմ աչքերս
մի օր քեզ այլևս չեմ գտնի
փաթեթավորում եմ քեզ առավոտվա դիզայնով ամենաբարակ ցելոֆանի մեջ
տուն գնալիս կգցեմ
սովետի փլուզումից այն կողմ չօգտագործվող փոստարկղը
քեզ համար հեղափոխություն կանեմ
տները կմաքրեմ կդառնամ լավ աղջիկ
կնստեմ կահույքի ինձ հատկացված տեղում ու լայն կժպտամ
վախենում եմ
վերմակի տակ կծկված զգում եմ ռոքի դառնահամը շուրթերիդ
ու գիշերը ծանրանում է որովայնիս ցավի պես
կմոտենայի քեզ
եթե ձեռքդ դնեիր տիրոջ պես ու առավոտը իջներ աչքերիս
ամենաթարմ հաղորդագրության նման
որ սիրո պես կարճ է
ու բառերի շատությունը խանգարում է հաճախ
իսկ դու վաղուց գիտեիր աստղերի ճշգրիտ թիվը
կոշիկիս համարն ու մատիս չափսը
և նաև տեսել էիր գիշերվա հետքերը մարմնիս
ոտքերիս մերկությունը ձյան մեջ
ծնկներիս առավոտն ու ինձ
որ չտեսի պես կանգնել էի հեռվում ու չգիտեի
կողքինդ ես եմ թե չէ
և մտածում էի մոտենալ քեզ թե սպասել որ ձյուն գար
No comments:
Post a Comment