KONUŞ BENİMLE

...kent konuş benimle Rabbin diliyle

ve ben anlamam seni...

bir gün seni görme arzusu tüm gökkubbeye yayılır,

öbek-öbek varlığının kesitleri dolar gözlerimin içine,

ben yatakta yatmış kucaklarım yastığı ve inanırım,

sokaklarının çirkin saadetini sıkıca bastırıyorum göğsüme...

...ben gözlerimi ellerimle örterim

ve gündüz daha yakın olur dudaklarıma,

ve semanın renksiz boşluğu dolaşır havada

mavimsi kuşlarla beraber,

ve kanatır alnımı dövülmüş dikenli teller...

ben yoruldum ve-lerin gereksiz istismarından

ve de mumların yanında lotus gibi oturmaktan,

kabul et dinimi, kent,

şiirdir bügün ve her daim...

tütün tatlı dudaklarla kahve içimi sonrası

karıştır duaları gecesiz göz kapaklarının altında,

ben jeantsnots’undaki (*) dergi-örtülerini özlerim

ve senin parodini,

orada sen, daha fazlasın senden...

sev beni, kentim, bu benim

daha pahalı veya ucuz senin poğaçalarından

üşüyorsan, kucala beni,

şimdi ateşim var,

sıcaksa, şeytanları ikiyle çarp

ben seni zaten kucakladım

....kent, henüz çocuğu olmayan anne gibi ben senin içindeyim

Doğur beni veya nasıl istersen, ben seninim....

(*) jeantsnots: Erivan merkezinde üniversite öğrencilerinin uğrak yeri olan bir bar.