Ես մի քույր ունեմ տանը
և մի ցանկապատ հեռվում,
ու թեև գրանցումով՝ միայն մեկը,
բայց երկուսն էլ ինձ են պատկանում:
Մեկը նույն իմ ճամփով է գալիս,
հագնում է փոքրացած շորերս,
մյուսը թռչնի պես է, իր բնում
շյուղ առ շյուղ կպցնում է մեր սրտերը:
Նա բնավ մեր նման չի երգում,
լրիվ ուրիշ տոնայնության մեջ է,
ինքն է ու իր մեղեդին,
ճիշտ ինչպես բզեզը հունիսին:
Մանկությունից հեռու մի օր՝ այսօր...
Մենք վեր ու վար էինք անում բլուրներով,
ես բռնում էի նրա ձեռքը ամուր՝
կարճելու մղոնները մեր միջև:
Եվ ցածրիկ բզզոցը նրա՝
ձգվող ահա երկար տարիներ,
դեռ ունակ է խաբել թիթեռնակին,
և աչքերում նրա փայլուն՝
ապրում են դանդաղ մանուշակներ՝
ծաղկող ամեն մայիս:
Տրորելով խոտերն ու ցողը՝
վաղ լուսաբացին
կորոնեմ աստղը մենակ,
բոլոր գիշերներից այն կողմ, հեռու կլոր թվերից,
Սյուի համար այժմ
և միշտ:
անգլերենից թարգմանեց հասմիկ սիմոնյանը
Տեսնել Էմիլի Դիքինսընից այլ հրապարակումներ՝
No comments:
Post a Comment