Հասմիկ Սիմոնյան
Նախընտրական քարոզարշավի լիաթոք ծիծաղից հետո սպասում էի բթացած ցավի, որ պետք է ցուցամատը ծալելով մեր ճակատին՝ կրակեին, կամ էլ տափակ հումորի, որ կրկնում են միջազգային դիտորդները՝ չհոգնելով ու չհոգնելով: Բայց... կամ մենք միայն թթու դրած սաղմեր ու պահածոյացված ոսկորներ չենք, կամ իշխանությունները որոշեցին վերջնականապես չսպանել ժողովրդին ու նվիրեցին Րաֆֆիին: Ամեն դեպքում, մի բան պարզ է. այս թեկնածուն չի եկել իբրև հմուտ հոտաղ իր շլմորած գառների, սա ժողովուրդ VS Սերժ պայքարն է, ոչինչ կորած չի, Էզրա Փաունդն ասում էր՝ խիզախ, ինչպես երբեք, հուսակտուր, ինչպես երբեք: Հիմա մենք ենք, և հույս ունեմ, որ շատ ավելի խիզախ ենք, քան հուսահատ, ավելի շատ տոկուն, ավելի շատ ջահել, հավատում եմ, գիտեմ: Փող վերցնելը, մուրացիկ լինելը միշտ նախավերջին քայլն է, դրանից հետո կամ սատկում են շան պես, կամ կանգնում ու հաղթում: Մենք հիմա կանգնել ենք: Մինչև հաղթանակ կես քայլ է: Լինենք անվարան:
yerkir.am 2013
No comments:
Post a Comment