 |
| Էզրա Փաունդը մոր` Իզաբել Ուեսթոն Փաունդի հետ |
Եվ քամիներն ահա
ճանապարհներ դարձան, -
ես գնում եմ հեռու,
ես գնում եմ հեռու:
Եվ թափուր են մնում
օրորոցներն անձայն,
և մանուկներն այնտեղ
էլ չեն տեղավորվում:
Եվ մեզ ի՞նչ է մնում
կորցնելուց բացի, -
և մեր դուռն են թակում սկիզբ ու վերջ, -
և ասում ես դու ինձ`
տե՛ս, երկինքը հեռվում,
և աստղերը` անծայր երկնքի մեջ:
Ես ելնում եմ հիմա
և գնում եմ ահա,
գիտեմ` ինձ հետ դու չես գալու, -
դու մնում ես հեռվում -
դու մնում ես հեռվում`
մանկությունս այնտեղ
պահպանելու:
ՀԱԿՈԲ ՄՈՎՍԵՍ
 |
| Ջեյմս Ջոյսը 2 տարեկանում |
 |
| Ֆրիդա Կալո |
 |
| Ֆեդերիկո Գարսիա Լորկան 6 տարեկանում |
 |
| երեքամյա Խորխե Լուիս Բորխեսը |
 |
| Խուլիո Կորտասար |
 |
| Սեմուել Բեքեթը (ձախից) եղբոր հետ |
 |
| Էգոն Շիլեն (ձախ կողմում) ընտանիքի հետ |
 |
| Ֆրանց Կաֆկա |
 |
| Ֆրանց Կաֆկա |
 |
| Յուկիո Միսիմա |
 |
| Սիլվիա Փլաթը վեց տարեկանում |
 |
| Սալվադոր Դալի |
 |
| Ֆեդերիկո Գարսիա Լորկա |
 |
| Իոսիֆ Բրոդսկի |
 |
| Ժակ Պրևեր |
 |
| Ուիլյամ Ֆոլքներ |
 |
| Վիրջինիա Վուլֆ |
 |
| Ալբեր Կամյուն ընտանիքի հետ, մեջտեղում, սև հագուստով |
 |
| Գաբրիել Գարսիա Մարկեսը եղբայրների ու քույրերի հետ (մեջտեղում) |
 |
| Սալման Ռուշդին քույրերի հետ (մեջտեղում) |
հրա~շք... թե տողերը, թե իրենց ապագան էս ֆոտոներում կրող մանուկները... բոլոր երեխաների մեջ միակը սև հագած Կամյուն...
ReplyDeleteիհարկե, էստեղ իմ սրտի սիրած գրողներն են, բայց ինչքան նայում-նայում եմ Ֆրիդայի` կարմիր հետքով ու մի քիչ ճղված ֆոտոն ինձ ամենաշատն ա հուզում...
ReplyDeleteՊահպանվել է Կաֆկայի մանկական լուսանկարը` հազվադեպ է պատահում, որ «աղքատ եւ կարճատեւ մանկությունը» այդքան թափանցիկ պատկեր ունենա: Լուսանկարն արված է, հավանաբար, անցյալ դարի ֆոտոատելյեներից մեկում, որի ձեւավորումը իր զարդարանքով եւ արմավենիներով, գոբելեններով եւ այլ դեկորատիվ հնոտիով միաժամանակ հիշեցնում էր գահադահլիճների եւ խոշտանգումների խցերի մասին: Հենց այստեղ նեղլիկ, ըստ էության զսպիչ, ժապավենաթելերով հագեցած մանկական կոստյումով կանգնած է մոտ վեց տարեկան մի տղա, ինչ-որ բանի ֆոնի վրա, որն ըստ գաղափարի պետք է պատկերի ձմեռային այգի: Հետին պլանում ցցված են արմավենու ճյուղերը: Եվ ի հավելումն այդ ամենի, նա ասես կոչված է այդ բուտաֆորական արեւադարձային գոտիներին առավել գավառական եւ մգլահոտ տեսք հաղորդելու, տղան իր ձախ ձեռքում մի վիթխարի, լայնեզր գլխարկ է բռնել, նման նրանց, որ կրում են իսպանացիները: Անսահմանորեն տրտում աչքերն իշխում են նրանց համար կառուցված արհեստական բնապատկերի վրա, որին տագնապահար ունկ է դրել մեծ մանկական ականջի խեցին:
ReplyDeleteԳուցե թե, «հնդկացի դառնալու մոլի ցանկությունը» ինչ-որ ժամանակ կարող էր հաղթահարել այդ մեծ տխրությունը: «Դառնալ հնդկացի, այ հենց հիմա, եւ լիաթափ վարգով, առաձգականորեն կծկվելով հանդիպակաց քամու տակ, սուրալ արագընթաց նժույգով, մարմնի դողով զգալով ընդերքի ցնցումը, մինչեւ որ ոտքերդ ազատես ասպանդակներից, որոնք, ի դեպ, բնավ էլ չկան, մինչեւ որ դեն նետես երասանները, որոնք, ի դեպ, նույնպես չկան, եւ ահա դու արդեն թռչում ես, ոտքիդ տակի հողը չտեսնելով, միայն միաձույլ համատարած գորգի վերածված կանաչ հարթությունը, եւ չկան այլեւս քո առջեւ ձիու վիզն ու գլուխը»: Շատ, չափազանց շատ բան է դրոշմվել այդ ցանկության մեջ:
ՎԱԼՏԵՐ ԲԵՆԻԱՄԻՆ
նյութը թռցված է Հովիկ Չարխչյանից:)