kapatıyorum kapı, pencereyi
giyiniyorum, ilikleniyorum,
sarmalanıyorum boyun boğucu kaşkolla,
bağlıyorum gözlerimi,
balmumuyla dolduruyorum kulaklarımı, burnumu,
ve sen gelmeyesin hiçbir şekilde,
havadan, basillerle, fısıltılarla, sesle
gelmeyesin hiçbir şekilde
unutulasın, buharlaşasın
ağıtlar uyduruyorum onuruna
ve binlerce rahmetle öldürüyorum seni
aşkıma batmış oklarla delikler açıyorum cesedinde
zehirli ve aşk sarhoşu
bedenini sürüklüyorum bodruma,
nemli ve soğuk, ışıksız ve hs’siz (*)
bırakıyorum seni yem sıçanlara
ağlıyorum küçük bir çocuk gibi ardından
bakımsız ve sarf edilmemiş kelimeler söylüyorum sana
esasta sevgi mahiyetli
kapının kilidi bakıyor bana, anlamıyor açılsın mı kapansın mı,
merdivenler diyor ki, şimdi yıkılalım mı hs yoksa?
yıkılmak mıkılmak yok,
diyorlar mümkün olduğunca kayıtsız ve sakin
toprak ve toza dönüşün
ve bakıyorum semaya, gözyaşlarım süzülmesin diye aşağıya
ve dolu gözlerle görmüyor, ancak hissediyorum
bu saatteki güneş kesilmiş başımdır benim
hakkında bu günbatımıyla kan
ve her olağan günde olduğu gibi
dürüst devlet memuru gibi
gün sonunda yorgun unutarak hem beni hem seni
ve unutarak meydandan abovyan ve kuzey caddesine devam etmeyi
zor değil tahmin etmek maksatlı ve sinsice
öne çıkarsın, daha uzaktan fark ederek beni
görmeyen bakışla yarım ağızla selamlarım seni
aniden duymayasın o bendim diye, bir gün uludum günceme,
hem öpmemek senin dudaklarını, aynı şey dudakları olmamakla
hem ağıtlar uydurdum onuruna
ve şarkılar yaktım sayısız
ben değildim, sevgilim
sen idin,
o sen idin zehirli oklarınla bedenimi delik deşik eden
sen idin aç ve ışıklı gözlerin yabani parıltısıyla
coşuyordun av için bir sonraki
gırtlağından hırıltılar çıkarıyor
ve kanı boşalmış bedenim
sallanıyordu dingin ve kayıtsız, kayıtsız ve huzurlu
adaleli omuzun
leş kokulu, tamamıyla aşk idi
kesilmiş başla, görmüyor, ancak hissediyordu
kanım boşalıyordu sana dair, sana dair, sana
(*) Şaire kendine isim soyadının başharfleri olan «hs»olarak
hitap etmektedir.
No comments:
Post a Comment